15 Maj 2020, Pią 21:58, PID: 821045 No to jak Ci to tak przeszkadza to zrób sobie takuaż. Jak znajdziesz dobrego tatuażystę, ale dobrego, to Ci tak doradzi i zrobi, że jak się ktoś nie przyglądnie dokładniej to nic nie zauważy. 15 Maj 2020, Pią 22:01, PID: 821047 Wytatuuj sobie w tym miejscu dżdżownicę albo jakiegoś wonsza i będziesz miał tatuaż 3D, loszki na to polecą xD 16 Maj 2020, Sob 6:24, PID: 821061 @Proxi a dasz radę wrzucić tu zdjęcie tej blizny? Proxi Zbanowany 22 Mar 2021, Pon 5:55, PID: 839549 @Szary to już chyba z 3 lata i bez zmian, nawet nie zbladło 22 Mar 2021, Pon 6:09, PID: 839550 Rzeczywiście wygląda jak pędrak pod skórą. Ale przeraża mnie trochę ilość tych znamion wokół. Nadal to robisz? Proxi Zbanowany 22 Mar 2021, Pon 6:28, PID: 839551 od dawna nie Eskapista Zarejestrowany(a) 22 Mar 2021, Pon 10:18, PID: 839555 Cóż, brzemię. Moim zdaniem dobrze, że to widać. Nigdy nie zapomnisz. Taki Twój osobisty krzyż, który musisz nieść. Poza tym te bledsze wyglądają całkiem spoko. W grach można takie często ustawić na twarzy postaci xd
Samookaleczanie: co jest powodem i jak radzić sobie z takimi przypadkami? Opublikowano: 18:32Aktualizacja: 17:17 Brak umiejętności radzenia sobie z negatywnymi emocjami może skutkować angażowaniem się w zachowania polegające na uszkadzaniu własnego ciała. Samookaleczanie to zjawisko występujące najczęściej u dzieci i młodzieży. Sprawdźcie, jakie są przejawy oraz możliwe przyczyny dokonywania samouszkodzeń ciała. Z artykułu dowiecie się także, jak można pomóc osobie z tym problemem. Samookaleczanie – czym jest?Przyczyny samookaleczania sięSamookaleczanie młodzieży i dzieci – skala problemuJak pomóc? Leczenie osób samookaleczających się Samookaleczenie możemy zdefiniować jako nieakceptowane społecznie, celowe uszkodzenie ciała, które powoduje krwawienie, zasinienie lub ból i podejmowane jest z zamiarem redukcji dyskomfortu psychicznego. Osoby angażujące się w tego typu zachowania z założenia dążą do wywołania obrażeń powierzchni skóry o niewielkim lub umiarkowanym nasileniu – bez intencji samobójczych. Terminem tym nie określamy działań, które przyjmujemy za usankcjonowane w społeczeństwie (np. wykonywanie piercingu lub tatuażu) ani zachowań podejmowanych pod wpływem substancji psychoaktywnych lub w okresie ich odstawiania. Przyczyny samookaleczania się Samouszkodzenia ciała dokonywane są najczęściej przez osoby, które wykorzystują okaleczanie się jako sposób radzenia sobie ze negatywnymi emocjami (takimi jak lęk, poczucie winy, cierpienie, gniew, samotność) i metodę na unikanie ich odczuwania. Wśród przyczyn angażowania się w tego rodzaju zachowania wyróżnia się także: dążenie do wywierania wpływu na otoczenie, karanie siebie lub innych, chęć wyrażenia traumatycznych doświadczeń ze swojego życia lub potrzeba ponownego przeżywania urazu, uczucie konieczności wywoływania w sobie emocji w sytuacji odczuwania „wewnętrznej pustki”. Odczuwanie ulgi po akcie samookaleczenia się powoduje, że staje się ono podstawowym narzędziem radzenia sobie z problemem. Z każdą kolejną próbą, nawyk dokonywania samouszkodzeń w odpowiedzi na trudne emocje umacnia się aż do momentu, gdy ta strategia stanie automatycznym sposobem regulowania negatywnych odczuć. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Zdrowie umysłu Naturell Ashwagandha, 60 tabletek 18,15 zł Zdrowie umysłu Good Sleep from Plants 60 kaps. wegański 45,00 zł 90,00 zł Zdrowie umysłu Less Stress from Plants 60 kaps. wegański 60,00 zł 90,00 zł Zdrowie umysłu Deep Focus from Plants 60 kaps. wegański 45,00 zł 90,00 zł Zdrowie umysłu, Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z głębokim skupieniem, 30 saszetek 139,00 zł Możecie zastanawiać się, jakie czynniki przyczyniają się do wybierania samookaleczania jako sposobu na radzenie sobie z problemami emocjonalnymi. Przegląd badań na ten temat pozwala na wyróżnienie kilku elementów, które zwiększają prawdopodobieństwo dokonywania samookaleczeń. Silnymi czynnikami ryzyka są: traumatyczne lub niestabilne relacje z najbliższymi osobami, nieotrzymywanie wsparcia z ich strony, przedwczesna separacja od rodziców lub opiekunów (np. na skutek śmierci rodzica, rozwodu), silna krytyka ze strony rodziców, problem alkoholowy członka rodziny, traumatyczne wydarzenia w dzieciństwie, bycie ofiarą przemocy. W badaniach zauważono także, że wśród samookaleczającej się młodzieży częściej niż w ogólnej populacji występowały zaburzenia lękowe, depresja, myśli i próby samobójcze, zaburzenia odżywiania (szczególnie bulimia) – te nieprawidłowości również mogą zwiększać ryzyko dokonywania samouszkodzeń ciała. Sposoby samookaleczania się Najczęstszą metodą samookaleczania się jest nacinanie skóry – tę forma samouszkodzeń stosowana jest przez 70-90% osób dokonujących uszkodzeń swojego ciała. Do mniej rozpowszechnionych form zalicza się uderzanie (np. głową w twarde powierzchnie), przypalanie, dokonywanie zadrapań, gryzienie, wyrywanie włosów, nieuzasadnione problemami medycznymi zażywanie leków. Większość osób samookaleczających się stosuje więcej niż jedną z podanych metod. Częściami ciała najczęściej narażonymi na uszkodzenia w wyniku samookaleczania się są ręce (nadgarstki, przedramiona, ramiona), uda oraz brzuch. Samookaleczanie młodzieży i dzieci – skala problemu Początki zachowań związanych z dokonywaniem samouszkodzeń ciała u największej części pacjentów można zaobserwować już u dzieci między 12. a 14. rokiem życia. Młodzież jest grupą, w której takie zachowania obserwuje się najczęściej. Szacuje się, że samookaleczanie to problem, który dotyczy między 13 a 42% nastolatków i młodych dorosłych. Rozpowszechnienie tego zjawiska zmniejsza się z wiekiem i u dorosłych odsetek osób dokonujących samouszkodzeń ciała wynosi około 4-6%, przy czym trzeba zauważyć, że brakuje szczegółowych badań na temat częstości występowania tych zaburzeń w grupach osób nieobjętych opieką psychiatryczną. Jak pomóc? Leczenie osób samookaleczających się Jeśli ten problem dotyczy bezpośrednio Was, powinnyście wiedzieć, że pierwszym krokiem do uzyskania adekwatnej pomocy zawsze powinna być rozmowa z zaufaną osobą dorosłą, psychologiem lub lekarzem, najlepiej psychiatrą. Psychiatra na pierwszej wizycie zadaje pacjentowi pytania odnośnie jego stanu zdrowia, historii życia i problemu samookaleczania się w przeszłości i obecnie. Uzyskanie szczegółowych informacji umożliwia ustalenie skutecznego planu leczenia. W niektórych przypadkach lekarz może przepisać leki, które zmniejszą odczuwanie potrzeby samookaleczania się (np. jeśli wiąże się ono z występowaniem depresji). Celem leczenia jest zwykle wypracowanie metod pozwalających na radzenie sobie z negatywnymi emocjami. Jeśli podejrzewacie, że ktoś z Waszego otoczenia dokonuje samouszkodzeń ciała, spróbujcie w łagodny sposób poruszyć ten temat. Jeśli ta osoba się przed Wami otworzy, cierpliwie jej wysłuchajcie, nie lekceważcie tego, co mówi i zapewnijcie, że nawet jeśli nie do końca ją rozumiecie, to chcecie pomóc. Zaproponujcie, że poszukacie dla niej odpowiedniego specjalisty, który ułatwi poradzenie sobie z tym problemem. Fachowej, bezpłatnej pomocy udzielają specjaliści w placówkach, takich jak Poradnie Zdrowia Psychicznego, Ośrodki Interwencji Kryzysowej, czy Poradnie Psychologiczno-Pedagogiczne (dla dzieci i młodzieży). Możecie skorzystać także z infolinii: Centrum Wsparcia dla Osób w Kryzysie Psychicznym – tel. 800 70 22 22, Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży – tel. 800 080 222 lub 116 111, Telefon dla Rodziców i Nauczycieli – tel. 800 100 100. Źródła: Lenkiewicz K., Racicka E., Bryńska A. (2017) Samouszkodzenia – miejsce w klasyfikacjach zaburzeń psychicznych, czynniki ryzyka i mechanizmy kształtujące. Przegląd badań, Psychiatria Polska, 51(2):323-334. Samookaleczenia – o wyrządzaniu sobie krzywdy i terapii tego problemu, dostęp z: Zobacz także Milena Marchewka Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy
Usunięcie blizn po samookaleczaniu się – odpowiada Dr n. med. Jolanta Siedlecka-Dawidko Leczenie blizn pooparzeniowych – odpowiada Aleksander Ropielewski Jak leczyć blizny na twarzy? – odpowiada Mgr Marta Kociatyn-StawarzJa się postawie na miejscu Twojego chłopaka. Gdyby moja dziewczyna ukrywałaby to przede mną, to byłoby mi z tym źle. Jeśli powiedziałaby prawdę taką jaka jest, to oczywiście byłbym zszokowany, ale potraktowałbym ją jako normalną osobę. To dobrze, że chcesz być z nim szczera. Zacznij rozmowę przede wszystkim od tego, jak to wszystko wyglądało od początku, od powodów, powiedz o samookaleczeniu, powiedz, że masz duże blizny i wstydzisz się ich, jeśli będzie chciał zobaczyć to mu je pokaż, jeśli nadal masz problem z tym to mu powiedz. Licz się z tym, że może być w lekkim szoku i może spytać czy wszystko w porządku i czy może jakoś Ci pomóc. Postaw wszystko na jedną szalę. Jeśli Cię kocha to zrozumie, a kocha, bo macie razem zamieszkać, co oznacza, że traktuje Cię bardzo poważnie i jesteś ważną osobą w Jego życiu. gCno.