19 lipca 2018 Spis treści1 Na czym polega terapia poznawczo-behawioralna?2 Psychoterapia poznawcza ma swoje uzasadnienie w leczeniu zaburzeń z kręgu Psychoterapia poznawczo-behawioralna zaburzeń odżywiania4 Psychoterapia poznawczo-behawioralna ADHD5 Psychoterapia poznawczo-behawioralna zaburzeń lękowych Centrum Medyczne oferuje psychoterapię poznawczo-behawioralną dla osób: Cierpiących z powodu problemów psychologicznych i zaburzeń psychicznych Doświadczających problemów małżeńskich i w relacjach partnerskich, Które chcą wzmocnić zdrowie psychiczne, uaktywnić zasoby odpornościowe, poprawić relacje interpersonalne. Są w trakcie podejmowania ważnych życiowych decyzji i nowych wyzwań np. zawodowych. Psychoterapia Poznawczo-Behawioralna ma statut dominującego paradygmatu w odniesieniu do rozumienia patogenezy wielu zaburzeń, problemów psychologicznych i zasad psychologicznych interwencji pomocowych. Podejście poznawczo-behawioralne jest zgodne z obecnymi badaniami naukowymi dotyczącymi uwarunkowań psychopatologii, zakłada ich wspólne uwarunkowania biologiczne ( biologiczna predyspozycja do zachorowania), środowiskowe, osobowościowe i poznawcze. Metoda poznawczo-behawioralna jest formą psychoterapii kierowaną do nastolatków i psychoterapii poznawczo-behawioralnej, uznaje się za wyjątkowo dobrze udokumentowaną w badaniach naukowych i potwierdzoną empirycznie przez wyniki leczenia. Jest zalecaną terapią w odniesieniu do dużej depresji, zaburzeń depresyjno-lękowych, lęku uogólnionego, napadów paniki. Badania potwierdzają, że w leczeniu zaburzeń nastroju i lękowych efektywność terapii jest porównywalna ze skutecznością alternatywnego leczenia farmakologicznego. Jest szczególnie zalecaną metodą w przypadku braku skuteczności antydepresyjnego leczenia farmakologicznego. Niezwykle istotny jest wpływ terapii na podtrzymywanie okresów remisji i obniżanie ryzyka nawrotów epizodów choroby. Liczne badania wskazują na to, że terapia wywarła istotny i trwały wpływ na pacjentów z rozpoznaniem zaburzenia odżywiania. Na czym polega terapia poznawczo-behawioralna? Założenia terapii poznawczo-behawioralnej najlepiej obrazuje stwierdzenie „Niepokoją nas nie rzeczy, lecz nasze mniemania o rzeczach” ( Epiktet z Hierapolis). Podstawowym założeniem podejścia poznawczo-behawioralnego jest to, że zaburzenia psychiczne wynikają z nie adaptacyjnych schematów poznawczych(przekonań) i dysfunkcyjnych postaw. Na życie każdego człowieka wpływa wiele schematów poznawczych, dotyczą one przekonań o sobie, relacjach ja-inni, na temat świata i otaczającej rzeczywistości. Schematy poznawcze są nasycone emocjami, osadzone we wspomnieniach i doświadczeniach. Ich treść jest związana z kulturą, religią, wykształceniem, statusem społecznym, płcią, pełnionymi rolami społecznymi. Są one formułowane na różnych etapach życia, a najsilniej są utrzymywane te, które powstały wcześnie i na których ukształtowanie miały wpływ osoby bliskie i znaczące np. rodzice. Część przekonań utrzymuje się przez całe życie niemal w niezmienionej formie, są zbiorem zasad i podstawowym systemem wartości, część przekonań podlega modyfikacji w procesie dorastania, kształcenia, nabywania doświadczeń życiowych, jeszcze inne tracą ważność. Przekonania te przekładają się na zasady rządzące naszymi zrachowaniami, wybory, strategie życiowe np. nie należy ufać ludziom. Bywa, że u podłoża schematów poznawczych znajdują się zniekształcenia poznawcze – dysfunkcjonalne założenia dot. własnej osoby, innych ludzi i ujawniają się w postaci automatycznych myśli. Model poznawczy zakłada, że dysfunkcjonalne wzorce myślenia są powodem: przeżywania negatywnych emocji, irracjonalnych zachowań, oraz w efekcie generuje objawy różnych zaburzeń. W odniesieniu do różnych zaburzeń występują inne i specyficzne, dysfunkcjonalne schematy poznawcze. Zgodnie z paradygmatem poznawczo-behawioralnym na przykład depresyjny nastrój i zachowanie są skutkiem zniekształceń poznawczych, w których dominuje: negatywna interpretacja wszystkich wydarzeń, pacjenci nie lubią samych siebie i negatywnie oceniają przyszłość. Innymi słowy za zachorowanie na depresję są odpowiedzialne nieracjonalne, dysfunkcjonalne schematy poznawcze w postaci automatycznie pojawiających się myśli, które dotyczą oceny nas samych, interpretacji zdarzeń i otaczającej rzeczywistości. Przyczyną zniekształceń poznawczych mogą być np. traumatyczne doświadczenia w dzieciństwie, wysoki poziom negatywnych i krytycznych rodzicielskich ocen. W procesie terapeutycznym dochodzi do weryfikowania i korygowania dysfunkcjonalnych, negatywnych założeń na temat własnej osoby, otaczającego świata i przyszłości, które to są podłożem depresyjnych objawów, oraz do uzyskania wglądu w zależność pomiędzy negatywnymi myślami i negatywnymi uczuciami, a przeżywanymi objawami. Terapeuta poznawczo-behawioralny dąży w procesie terapeutycznym do zmiany: zidentyfikowanie irracjonalnych przekonań, schematów poznawczych, które są przyczyną objawów zaburzenia, oraz zastąpienie irracjonalnych przekonań – racjonalnymi. Psychoterapia poznawcza ma swoje uzasadnienie w leczeniu zaburzeń z kręgu schizofrenii. Model poznawczo-behawioralny zwraca uwagę na znaczenie wzmacniania funkcji poznawczych, umiejętności społecznych, pozwala modyfikować nadwrażliwość na stres, która prowokuje nawroty choroby. Ma to szczególne znaczenie, ponieważ cechą schizofrenii jest ryzyko obniżenia sprawności funkcji poznawczych, upośledzenie umiejętności społecznych i osobnicza „genetyczna’ nadwrażliwość na stres. Terapia wyposaża pacjenta z diagnozą schizofrenii w narzędzia, dzięki którym nie jest bezbronny wobec zachorowania, daje szanse na zachowanie dobrej, jakości życia pomimo zachorowania. Psychoterapia poznawczo-behawioralna zaburzeń odżywiania Model poznawczo-behawioralny jest skuteczny i niezmiernie popularny w leczeniu zaburzeń odżywiania, anoreksji i bulimii. Celem terapii jest modyfikacja dysfunkcjonalnych przekonań na temat jedzenia i swojego ciała. Model i proces terapii koncentruje się nie tyle na etiologii (ciągle nie jednoznacznej), ile na specyficznych czynnikach podtrzymujących zaburzenie, które zostały zidentyfikowane w teorii poznawczej. Psychoterapia poznawczo-behawioralna ADHD W leczeniu Zespołu Nadpobudliwości Psychoruchowej z Zaburzeniami Koncentracji Uwagi wykorzystywane są strategie i interwencje metody poznawczo-behawioralnej, zarówno wobec cierpiących dzieci i nastolatków, jak i ich rodziców ( redukcja stresu u rodziców poprzez trening rodzicielski). Treści poznawcze rodziców mogą utrudniać albo wspomóc interwencje terapeutyczne, z tego powodu terapeuta poznawczo-behawioralny pracuje również z rodzicami. Zaburzenie ADHD nie jest tylko domeną dzieci i nastolatków, jak się potocznie uważa, ale objawy ADHD dotykają również dorosłych, choć uznaje się, że z wiekiem ich nasilenie nieco maleje. Oferta terapii poznawczo-behawioralnej jest również pomocną metodą dla osób dorosłych. Psychoterapia poznawczo-behawioralna zaburzeń lękowych Psychoterapia poznawczo-behawioralna ma swoje uzasadnienie w zaburzeniach lęku uogólnionego, które cechuje nadmierne zamartwianie się, przeżywanie lęku, niepokoju, poczucie stałego zmęczenia, problemy z koncentracją, napięcie mięśniowe, kłopoty ze snem. Zgodnie z modelem objawy lęku uogólnionego, powstają na skutek błędów w przetwarzaniu poznawczym, polegającym na interpretowaniu i ocenianiu swoich doświadczeń w wypaczony, całkowicie arbitralny i skrajnie spersonalizowany sposób. Celem psychoterapii jest skorygowanie tych błędów, negatywnych przekonań. Efektem jest przekształcenie sztywnych i stereotypowych, nie przystosowawczych sposobów myślenia w bardziej adekwatne, elastyczne i realistyczne. Zaburzenia lęku uogólnionego, choć mogą wyglądać, jako łagodne zaburzenie, to jednak badania wskazują, że przewlekłość schorzenia, oraz współwystępowanie innych np. fobii społecznej, zaburzeń osobowości jest obciążająca dla pacjenta i wpływa znacząco na obniżenie jakości życia. Stosowanymi technikami jest również relaksacja, ćwiczenia desentyzacji. Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne jest uznawane za jedno z podstawowych zaburzeń lękowych, które cechuje się uporczywymi, natrętnie powracającymi myślami, obrazami impulsami nawet, jeśli jesteśmy świadomi ich irracjonalności i bezzasadności. Kompulsje, to z kolei stereotypowe i powtarzalne zachowania, od których jest się trudno powstrzymać. W przypadku zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych, terapia poznawczo-behawioralna i technika ekspozycji z powstrzymywaniem reakcji pozwalająca na leczenie tych zaburzeń, zawdzięcza swój sukces żmudnymi i wybitnym badaniom klinicznym. Wiele projektów badawczych badających skuteczność tej metody wykazuje istotną i trwałą redukcję objawów obsesyjnych i kompulsyjnych. Terapia poznawczo-behawioralna jest efektywną metodą leczenia w zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych, fobii społecznych,zaburzeniach stresu pourazowego, uzależnieniach.

terapia behawioralna jest wręcz porównywa-na do tresury. Powyższe zarzuty upadają jednak w konfron-tacji z rzetelnymi argumentami popartymi dowodami, a podstawowe założenia terapii behawioralnej przeczą ich racji bytu. W poniż-szym artykule przybliżymy, czym jest terapia behawioralna, jakie są jej zasady oraz jakie

Terapia poznawczo-behawioralna uzupełniona o terapię schematu to dobry wybór dla osób, które w dzieciństwie i młodości nie miały odpowiedniego wsparcia. EMDR sprawdza się w leczeniu traumy, ale także innych zaburzeń, które powstały w jej efekcie (zaburzenia osobowości, zaburzenia lękowe i dysocjacyjne).

Na czym tak naprawdę polega terapia poznawczo-behawioralna i czy jest przeznaczona tylko dla osób cierpiących na poważne zaburzenia psychiczne? Czy ktoś kiedykolwiek sprawdził naukowo jej skuteczność? I co najważniejsze – jak to się właściwie dzieje, że rozmowa z drugim człowiekiem może okazać się czynnikiem leczącym depresję, lęk, obniżoną samoocenę czy anoreksję? Jakie są główne założenia terapii poznawczo-behawioralnej? Terapia poznawczo-behawioralna (z ang. CBT - Cognitive-Behavioral Therapy) opiera się na założeniu, że nasze schematy myślowe, wykształcone pod wpływem dotychczasowych doświadczeń, znacząco wpływają na to, w jaki sposób odbieramy rzeczywistość wokół nas. Natomiast ta osobista interpretacja wiąże się z konkretnymi zachowaniami, które przejawiamy wskutek tych myśli oraz wpływa na odczuwane przez nas emocje. Niestety, często błędne interpretowanie świata, doświadczanych sytuacji czy otaczających nas ludzi prowadzi do cierpienia psychicznego, lęku lub obniżonego nastroju. Aby lepiej zrozumieć sedno terapii poznawczo-behawioralnej, warto zauważyć, jak przez odmienne interpretowanie świata, często dochodzi do wręcz kuriozalnych sytuacji. To samo wydarzenie bądź zachowanie zostaje zrozumiane i odebrane w całkowicie odmienny sposób przez różnych ludzi. Przykładem jest tutaj np. agorafobia. Osoby borykające się z nią, są przekonane, że w otwartych przestrzeniach grozi im śmiertelne niebezpieczeństwo. Skutkuje to zamknięciem się przez nich w domu i izolacją od świata zewnętrznego. Niestety, rzadko zdajemy sobie sprawę, że schematy myślowe i przekonania na temat świata i ludzi można zmienić. Zmienić można także wiążące się z nimi dysfunkcyjne reakcje na doświadczane wydarzenia. W ten sposób codzienne życie pacjentów staje się o wiele bardziej komfortowe i znacząco podnosi się jego jakość, a także subiektywne poczucie satysfakcji. Na czym polega terapia poznawczo-behawioralna? Terapia poznawczo-behawioralna jest aktywnym procesem, w którym czynnie uczestniczą zarówno terapeuta, jak i pacjent Terapia poznawczo-behawioralna to sposób postępowania terapeutycznego, w którym udział biorą certyfikowany psychoterapeuta oraz pacjent zgłaszający konkretne dolegliwości i problemy w życiu osobistym bądź zawodowym – warto zaznaczyć, że nie zawsze są to choroby psychiczne. Terapia poznawczo-behawioralna polega na stopniowej i świadomej zmianie sposobu myślenia pacjenta na temat otaczającego go świata i ludzi – stanowi to aspekt poznawczy terapii. Terapeuta wraz z pacjentem pozbywają się nieefektywnych i krzywdzących sposobów interpretowania, by w ich miejsce umieścić bardziej przyjazne i zgodne z prawdą sposoby rozumienia i odbierania rzeczywistości. Modyfikacji podlegają również wyuczone sposoby reagowania na dane sytuacje oraz zachowania pacjenta w obliczu pojawiających się nawykowych myśli lub przekonań. To z kolei stanowi aspekt behawioralny terapii. Dzięki terapii pacjent stopniowo odrzuca dotychczasowe sposoby działania, stare metody rozumienia zaistniałych wydarzeń i z pomocą terapeuty próbuje nowych oraz bardziej adaptacyjnych interpretacji i reakcji na bodźce. Terapia poznawczo-behawioralna polega na stopniowej i świadomej zmianie sposobu myślenia pacjenta na temat otaczającego go świata i ludzi. Modyfikacji podlegają również wyuczone sposoby reagowania na dane sytuacje oraz zachowania pacjenta w obliczu pojawiających się nawykowych myśli lub przekonań. W toku postępowania terapeutycznego wykorzystywane są rozmaite techniki i ćwiczenia do wykonywania przez pacjenta. Może on także otrzymywać zadania domowe i zalecenia, aby pracować nad swoim rozwojem i zmianą nie tylko w czasie trwania sesji terapeutycznej. Terapia poznawczo-behawioralna jest więc, w przeciwieństwie do stereotypowych wyobrażeń na temat psychoterapii, procesem bardzo aktywnym, w którym czynnie uczestniczą zarówno terapeuta, jak i pacjent. Sprawdź: Terapia poznawczo-behawioralna a terapia psychodynamiczna. Jakie są różnice? Jakie techniki wykorzystywane są w terapii poznawczo-behawioralnej? W terapii poznawczo-behawioralnej stosowanych jest bardzo wiele technik i metod terapeutycznych. Wiele z nich dedykowanych jest konkretnemu zaburzeniu, jak np. systematyczna desensytyzacja powstała z myślą o osobach cierpiących na lęk i specyficzne fobie. Systematyczna desensytyzacja polega na stopniowym oswajaniu pacjenta z obiektem stanowiącym źródło lęku. Dzięki terapii pacjent może zmierzyć się ze swoją fobią w bezpiecznych warunkach i systematycznie odkrywać, że obiekt stanowiący dla niego źródło lęku, nie jest wcale śmiertelnym zagrożeniem tak, jak przez długi czas sobie wyobrażał. Pacjenci często dostają zalecenia prowadzenia dzienniczka emocji i uczuć. Pomiędzy sesjami terapeutycznymi prowadzą obserwacje odczuwanych przez siebie emocji, a następnie notują je i sprawdzają, w jakich okolicznościach ich doznali. Technika ta bardzo pomaga w budowaniu samoświadomości swoich odczuć, a także pozwala pacjentowi na analizę tego, co i w jakich warunkach wywołuje u niego konkretne uczucie czy wrażenie, aktywuje stary schemat myślowy. Do technik wykorzystywanych w terapii poznawczo-behawioralnej należą: systematyczna desensytyzacja, dzienniczek emocji i uczuć, technika odwrażliwiania, dialog sokratejski, technika skalowania. Dla osób uzależnionych bardzo przydatna okazuje się natomiast technika odwrażliwiania. Polega na skutecznym wspieraniu pacjenta w nauce tego, jak reagować na bodźce, których chciałby unikać, ale często to niemożliwe (alkohol, tytoń). Popularną i bardzo często stosowaną techniką terapii poznawczo-behawioralnej, jest dialog sokratejski. Stanowi on specyficzny sposób prowadzenia rozmowy i zadawania pytań przez terapeutę. Technika ta ma za zadanie doprowadzić pacjenta do samodzielnego znalezienia odpowiedzi na nurtujące pytania, zweryfikować jego przekonania i sposoby myślenia oraz doprowadzić go do własnej interpretacji i rozumienia danych wydarzeń czy sytuacji. Na terapii poznawczo-behawioralnej wykorzystuje się także technikę skalowania, która polega na określaniu przez pacjenta natężenia swoich emocji na subiektywnej skali, np. 1-10. Dzięki temu może on kontrolować np. poziom lęku i sprawdzać, jak wraz z upływem czasu, dana emocja traci na sile. Zapoznaj się: Psychoterapia grupowa – dla kogo? Korzyści terapii grupowej Kiedy terapia poznawczo-behawioralna będzie najskuteczniejsza? Aby terapia poznawczo-behawioralna była skuteczna i dawała oczekiwane rezultaty, muszą zostać spełnione pewne warunki. Bez nich o wiele trudniej w terapii o pożądane efekty i poprawę zdrowia pacjenta. Warto pamiętać, że powodzenie postępowania terapeutycznego zależy nie tylko od doświadczenia i umiejętności psychoterapeuty, ale także od nastawienia i pracy własnej pacjenta. Terapia poznawczo-behawioralna da najlepsze efekty, gdy: pacjent w pełni zaangażuje się w proces terapeutyczny oraz będzie postępował zgodnie z zaleceniami terapeuty, terapeuta i pacjent będą aktywnie współpracować ze sobą, rozwijając przy tym swoją relację, która także stanowi ważny czynnik leczący w psychoterapii, uczęszczanie na terapię będzie systematyczne i pozbawione długich przerw pomiędzy spotkaniami, na początku terapii zostaną jasno określone cele postępowania terapeutycznego oraz sposoby ich weryfikacji, terapia poznawczo-behawioralna będzie stanowiła adekwatną odpowiedź na problemy, z którymi boryka się pacjent. Zwłaszcza ostatni z powyższych punktów jest niezmiernie ważny dla powodzenia terapii poznawczo-behawioralnej. Bowiem, aby dawała ona oczekiwane rezultaty, powinna być zastosowana w problemach i zaburzeniach, w których naukowo udowodniono jej skuteczność. Co warte podkreślenia, nie są to jedynie zaburzenia i choroby psychiczne. Przeczytaj: Terapia skoncentrowana na rozwiązaniach – dla kogo i na czym polega? Komu dedykowana jest terapia poznawczo-behawioralna? Terapia poznawczo-behawioralna jest dedykowana osobom z fobią społeczną Terapia poznawczo-behawioralna przeznaczona jest głównie dla osób zmagających się w życiu codziennym z różnego rodzaju zaburzeniami psychicznymi. Należą do nich: zaburzenia bazujące na lęku: fobia społeczne, fobie specyficzne, napady lęku, lęk wolno płynący, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, zaburzenia odżywiania: anoreksja, bulimia, zaburzenia nastroju: depresja, dystymia, choroba afektywna dwubiegunowa, zaburzenia osobowości, zaburzenia seksualne, przewlekły stres i problemy ze snem, zaburzenia hipochondryczne, schizofrenia, zespół stresu pourazowego. Terapię poznawczo-behawioralną wykorzystuje się także w przypadku trudności w relacjach z drugim człowiekiem, niskiej samooceny i zaniżonego poczucia własnej wartości lub w sytuacjach kryzysowych, takich jak śmierć bliskiej osoby, rozpad rodziny, rozwód, choroba czy inne, obciążające człowieka sytuacje losowe. Na terapię poznawczo-behawioralną decydują się także osoby, które pomimo chęci, nie potrafią jasno określić, dlaczego nie czują satysfakcji w życiu i co sprawia, że odczuwają psychiczne cierpienie lub dyskomfort. Jak więc łatwo wywnioskować, postępowanie terapeutyczne w nurcie poznawczo-behawioralnym stanowi odpowiedź na bardzo wiele trudności doświadczanych na co dzień. Stąd także wynika niesłabnąca popularność tego postępowania terapeutycznego. Przeczytaj: Leczenie stresu – jak wygląda terapia? Gdy postanowimy zestawić terapię poznawczo-behawioralną z innymi metodami leczenia, okaże się, że jest ona nie tylko bardzo uniwersalną formą pomocy, ale charakteryzuje się także krótkoterminowością. Terapia poznawczo-behawioralna charakteryzuje się krótkoterminowością – trwa zazwyczaj kilka miesięcy. Dzięki zorientowaniu na cel i efekty terapia poznawczo-behawioralna trwa zazwyczaj kilka miesięcy. Choć jest to kwestia bardzo indywidualna i zależna od wielu czynników, nie da się ukryć, że w porównaniu z np. terapią psychodynamiczną, trwa ona o wiele krócej, a rezultaty jej stosowania są odczuwane przez pacjentów po stosunkowo krótkim czasie. Kto stworzył i opracował terapię poznawczo-behawioralną? Terapia poznawczo-behawioralna została stworzona i opracowana przez amerykańskiego psychiatrę, Aarona Becka. Początkowo, wykorzystywano ją przede wszystkim w leczeniu depresji. Beck odkrył, że człowiek bardzo często w toku swojego życia, poprzez doświadczenia, wytwarza niekorzystne i błędne sposoby interpretowania rzeczywistości. Postanowiono więc rozpocząć pracę nad przekonaniami i głęboko zakorzenionymi sposobami rozumowania i reagowania pacjentów z depresją. Zaczęło przynosić to zaskakująco dobre rezultaty, w postaci odmienionego zachowania pacjentów i odmiennych emocji, których zaczęli doświadczać. Zadziałało to na zasadzie domina – inne zachowania i sposoby interpretowania rzeczywistości niosły za sobą także inne emocje i uczucia, których doświadczali pacjenci. Terapię w nucie poznawczo-behawioralnym dość szybko przeniesiono na grunt innych zaburzeń psychicznych. Zaczęto wykorzystywać ją także w problemach natury psychologicznej, które nie wiązały się z żadną jednostką chorobową, potrafiły jednak znacząco obniżać jakość życia pacjentów. W ten sposób terapia poznawczo-behawioralna zyskiwała coraz więcej zastosowań, a jej skuteczność można było badać naukowo i sprawdzać. Dowiedz się więcej: Psychoterapia psychoanalityczna – cele i przebieg Czy terapia poznawczo-behawioralnej jest skuteczna? Terapia poznawczo-behawioralna została bardzo dokładnie przebadana przez naukowców pod kątem swojej skuteczności. Rzetelnie przeprowadzane postępowania sprawdzające jej wyniki i efekty, potwierdziły leczące właściwości terapii poznawczo-behawioralnej i – co ważne – długotrwałą, pozytywną zmianę w życiu pacjentów, którzy skorzystali z takiej formy pomocy. Jest to jedna z metod postępowania terapeutycznego, której możliwości zostały najlepiej sprawdzone i dowiedzione naukowo. Niestety, nie można powiedzieć tego o innych metodach psychoterapii, w których o wiele trudniej o takie doniesienia. Terapia poznawczo-behawioralna jest jedną z metod postępowania terapeutycznego, której możliwości zostały najlepiej sprawdzone i dowiedzione naukowo. Z tego też powodu, terapia w nucie poznawczo-behawioralnym jest jedną z najchętniej wybieranych postępowań terapeutycznych zarówno przez pacjentów, jak i lekarzy. Oczywiście, wpływ na to ma także czas jej trwania. Sekretariat czynny od poniedziałku do czwartku w godz. 10.00-14.30, w piątki sekretariat nieczynny Tel.: 22 428 44 26 Szkoła email: szkola@cbt.pl Dlaczego warto się u nas uczyć? Szkoła Terapii Poznawczo-Behawioralnej Centrum CBT-EDU jest pionierem i liderem wśród ośrodków kształcących psychoterapeutów od ponad 20 lat. Szkoła jest ośrodkiem rekomendowanym i atestowanym przez ^{Terapia poznawczo – behawioralna jest jednym z najważniejszych nurtów w psychoterapii. Skupia się na naszym sposobie myślenia i w nim upatruje przyczyn problemów psychicznych. Skuteczność terapii poznawczo-behawioralnej została udowodniona naukowo w leczeniu depresji i to jest terapia poznawczo behawioralna?Skąd się wzięła terapia poznawczo behawioralna?Na czym polega terapia poznawczo behawioralna?Dla kogo terapia poznawczo behawioralna?Terapia poznawczo behawioralna dla dzieci?Co to jest terapia poznawczo behawioralna?Profesjonalne kosmetyki dla kobiet do pielęgnacji twarzySprawdź ofertę >Terapia poznawczo – behawioralna (cognitive-behavioural therapy – CBT) obok podejścia psychodynamicznego, egzystencjalnego, czy systemowego jest najważniejszym nurtem psychoterapeutycznym. Skupia się na tu i teraz: w porównaniu do psychoanalizy, nie stara się wyjaśnić problemów psychicznych odwołując się np. do traum dziecięcych. Psychoterapeuci poznawczo-behawioralni uważają, że sam objaw (np. poczucie beznadziejności) już jest zaburzeniem. A zatem skorygowanie tych „niezdrowych”, „nieadaptacyjnych” myśli, ma prowadzić do poprawy stanu psychicznego. Aby łatwiej zrozumieć na czym to polega, posłużmy się przykładem. Wyobraź sobie, że w szkole, na studiach, czy w pracy prezentujesz jakiś temat lub odczytujesz referat. Jak zareagujesz, jeśli usłyszysz śmiech kogoś z ostatniego rzędu? Jaka będzie Twoja pierwsza myśl?Zapamiętaj: Głównym zadaniem terapii poznawczo-behawioralnej jest zmiana naszego sposobu reagowania na to, co się wyobraźmy sobie dwie osoby: pewną siebie, przekonaną o tym, że przygotowała coś ciekawego oraz drugą, wycofaną i pełną obaw. Gdy ta pierwsza osoba słyszy śmiech słuchaczy, zapewne pomyśli sobie: „niech żałują, że nie dowiedzą się, co mam im do powiedzenia”. Natomiast osoba odczuwająca lęk przed wystąpieniem, będzie przekonana, że popełniła zabawną gafę albo jej prezentacja jest zwyczajnie słaba. Nawet jeśli obie usłyszą po wystąpieniu, że mówiły świetnie i interesująco – osoba wycofana i tak już będzie pewna, że się „zbłaźniła”. W końcu spodziewała się i oczekiwała negatywnej reakcji słuchaczy. Nawet jeśli śmiech mógł wynikać z najróżniejszych innych przyczyn – np. ktoś mógł otrzymać śmieszną wiadomość na telefonie. Kolejny problem jest taki, że osoba nieśmiała najpewniej nie spróbuje więcej. Przez to nie będzie miała możliwości przekonać się, że jednak może być dobrym zatem pomóc osobie z lękiem przed wystąpieniami? Lub szerzej, jeśli pacjent cierpi na fobię społeczną? Według terapeutów poznawczo – behawioralnych możemy skupić się na zmianie naszych przekonań, oczekiwań, nawyków, odruchowych zachowań i myśli. A następnie, spróbować wdrożyć te zmiany w życie. I to właśnie jest istota CBT. Terapia poznawczo-behawioralna jest terapią krótkoterminową. Na jej początku ustala się realistyczne cele i plan terapeutyczny. W trakcie kolejnych sesji, wykorzystuje się techniki charakterystyczne dla CBT. Koniecznie jest jednak dopasowane tych metod do potrzeb pacjenta. Bardzo ważna jest też relacja terapeutyczna pomiędzy terapeutą, a się wzięła terapia poznawczo behawioralna?Preparat na układ krążenia, z koenzymem Q10, wzmacniający serceDowiedz się więcej >Terapia poznawczo – behawioralna przeszła bardzo długą drogę od czasu swojego powstania, aż do dnia dzisiejszego. Wywodzi się z behawioryzmu, który był jednym z nurtów w psychologii. Badacze-behawioryści, zainspirowani doświadczeniami Pawłowa na psach, doszli do wniosku, że wszystkie obserwowane zachowania, są sumą wyuczonych odruchów. Oczywiście bardzo skomplikowaną i złożoną, lecz wszystkie je można sprowadzić do logiki „bodziec – reakcja”.W jaki sposób nabywamy określone reakcje emocjonalne? Na początku XX wieku John Watson przeprowadził kontrowersyjny eksperyment z udziałem rocznego chłopca. W trakcie badania pokazano dziecku białego szczura. Równocześnie inny asystent badacza uderzał w metalowy pręt, wywołując groźny, bardzo głośny dźwięk. Po kilku powtórzeniach chłopiec „nauczył” bać się szczura. Co więcej, zaczął bać się wszystkich białych i futrzanych przedmiotów (włącznie z brodą św. Mikołaja). Oczywiście nie jest to jedyna metoda uczenia się, lecz dobrze pokazuje, jak wydarzenia z życia, mogą prowadzić do wytworzenia fobii. A skoro można się czegoś nauczyć, to zgodnie z tą teorią naukową, można się również „od-uczyć”. Metoda proponowana w ramach CBT nazywa się systematyczną desensytyzacją i przeczytasz o niej w akapicie: „Na czym polega terapia poznawczo behawioralna?”Czy wiesz że: od nazwiska Aarona Becka wzięła się tzw. triada Becka zwana też triadą depresyjną? Jest to występowanie negatywnych myśli w trzech obszarach: negatywne myśli o sobie, świecie i przyszłości. Takie myślenie charakteryzuje pacjentów z krokiem w rozwoju terapii poznawczo-behawioralnej było skupienie się na procesach poznawczych. Składają się na nie nasze myślenie, proces analizy, rozumienia otaczającego nas świata – to jak wyjaśniamy i interpretujemy przydarzające się nam rzeczy. Aaron Beck, jeden z twórców podejścia poznawczego w psychoterapii, prowadząc terapię pacjentów z depresją zauważył, że ich sposób myślenia łączą pewne wspólne cechy. Były to negatywne myśli (pesymizm, złość, poczucie beznadziejności) dotyczące świata, przyszłości i własnej osoby. Próba modyfikacji tych myśli, sprawdzenia ich prawdziwości, skupienie się na innych możliwościach, prowadziły do wyrwania się z błędnego koła depresyjnej rezygnacji i poprawę stanu psychicznego pacjentów. Obecnie, istnieje wiele nowych podejść terapeutycznych. ­Jest to tzw. III fala terapii behawioralno – poznawczej. Tym, co łączy wszystkie modele terapeutyczne, jest założenie, że problemy psychiczne wynikają ze zniekształceń naszego myślenia. Nabywamy je poprzez osobiste doświadczenia, a następnie ten fałszywy obraz siebie i świata utrwala się, tworząc błędne wzorce myślenia oraz czym polega terapia poznawczo behawioralna?Produkty z kuchni Św. Hildegardy w konkurencyjnych cenach !Kliknij i sprawdź teraz >Głównym zadaniem terapii poznawczo-behawioralnej jest zmiana naszego sposobu reagowania na to, co się dzieje. Chodzi tu o sposób myślenia, radzenia sobie, określania przyczyn różnych zdarzeń, jak również o wyuczone nawyki. Ostatecznym celem terapii może być zmiana głęboko zakorzenionych przekonań – są to długoterminowe, nie zawsze uświadomione schematy myślenia. Z nich wynikają pozostałe „niezdrowe” i „niefunkcjonalne” myśli. Ważnym zagadnieniem są tzw. myśli automatyczne. Są to natychmiastowe, wyraźnie określone, wyuczone myśli, które pojawiają się w reakcji na określone sytuacje. Przykładowe myśli automatyczne to: „nie jestem dość dobry”, „moje życie jest nieudane”, „nie jestem tego warty/a”. Czy pojawiające się przed nowym zadaniem „i tak nie dam sobie rady”. W trakcie terapii, weryfikuje się ich prawdziwość, rozważa się, jak można je przekształcić. Pacjent ćwiczy nowy sposób myślenia o sobie i poszczególnych ważnym osiągnięciem CBT (wywodzącym się jeszcze z behawioryzmu) jest systematyczna desensytyzacja. Jest to proces konfrontacji z bodźcem lękowym (np. wychodzeniem na zewnątrz, czy pająkami w arachnofobii). Desensytyzację zaczyna się ustalając listę rzeczy wywołujących lęk. Następnie pacjent uczy się technik relaksacyjnych i kolejno (będąc w stanie relaksacji) konfrontuje z wymienionymi wcześniej na liście elementami – od najmniej niepokojącego, do najbardziej przerażającego. W ten sposób ma możliwość zmiany swojej reakcji na rzeczy wywołujące lęk (gdy się czegoś boimy, uciekamy od tego, a przez to nie przekonamy się, że nie ma czego). W trakcie terapii tworzy się nowa reakcja na bodziec – spokój, zamiast kogo terapia poznawczo behawioralna?Cynk organiczny - naturalne wsparcie Twojego zdrowiaDowiedz się więcej >Terapia poznawczo-behawioralna polecana jest wielu grupom pacjentów. Jest bardzo skuteczna w leczeniu depresji (razem z lekami przeciwdepresyjnymi) oraz zaburzeniach lękowych. Ponadto można ją wykorzystać w trakcie leczenia choroby dwubiegunowej, niektórych zaburzeniach osobowości, PTSD (zespołu stresu pourazowego), napadach paniki, zespole jelita drażliwego, czy nawet w poznawczo behawioralna dla dzieci?Zdrowe serce, prawidłowe widzenie, sprawny mózg i umysł - kompleks 3 olejów: rybiego, lnianego i ogórecznikaDowiedz się więcej >CBT jest polecana również dzieciom i młodzieży. Oddziaływania terapeutyczne pomagają w tych samych jednostkach, co u dorosłych, a ponadto CBT może pomóc w funkcjonowaniu osób z ADHD, autyzmem, czy lękiem szkolnym. Należy jednak pamiętać, że w wielu zaburzeniach terapia poznawczo-behawioralna nie jest nastawiona na „wyleczenie”. Jednak, dzięki wypracowanym technikom pomaga stworzyć bardziej pozytywny obraz siebie, pokazuje jak skutecznie rozwiązywać pojawiające się problemy, czy oferuje nowe metody radzenia sobie z poznawczo-behawioralna jest nastawiona na zmianę „niezdrowego” sposobu myślenia. Pozwala wypracować nowe metody radzenia sobie w stresujących nas sytuacjach, nawiązywać lepsze relacje, pokonać problemy, które wydawały się nam „nie do przejścia”. CBT jest szczególnie polecana w depresji i zaburzeniach lękowych, ale warto ją rozważyć w szeregu innych zaburzeń.}

Na czym polega terapia poznawczo behawioralna online. Terapia poznawczo behawioralna online skoncentrowana jest na tym, aby pomóc danej sobie osiągnąć pożądaną przez nią zmianę w życiu. Służy zmienianiu siebie, a nie innych. Niezależnie od tego, jaka jest diagnoza, punktem wyjścia jest analiza bieżących problemów, z którymi

^{terapia poznawczo-behawioralna Jest to jedno z najważniejszych pojęć w psychologii stosowanej, ponieważ pozwala nam rozwiązywać bardzo różnorodne problemy za pomocą technik, które mają poparcie naukowe. Jest to forma interwencji odziedziczona z teoretyczno-praktycznych zasad psychologii behawioralnej, do której dochodzą metody i cele terapii poznawczej. W tym artykule zobaczymy, co to jest i dlaczego jest tak szeroko stosowany wśród psychologów. Powiązany artykuł: „Historia psychologii: główni autorzy i teorie” Co to jest terapia poznawczo-behawioralna? W obszarach interwencji psychologicznej i Psychologia kliniczna Istnieje wiele propozycji, które są oferowane wielu rodzajom pacjentów i problemów. Oferta jest bardzo zróżnicowana, a łatwo zagubić się w gąszczu etykiet, nazw i opisów podejścia terapeutycznego. Jednak jeden z nich rodzaje terapii cieszy się w dzisiejszych czasach szczególną uwagą, zarówno w konsultacjach i klinikach, jak i w wydziały psychologii. Chodzi o terapię poznawczo-behawioralną, orientację terapeutyczną, która ma naukowo udowodniona skuteczność w różnych rodzajach interwencji. Ponadto jednym z najbardziej charakterystycznych aspektów jest to, że dostosowuje się do wielu różnych potrzeb i problemów, które należy rozwiązać w leczeniu pacjentów. Modyfikowanie zachowań i myśli Jeśli kiedykolwiek przestałeś myśleć o konwencjonalnej koncepcji tego, czym jest „problem psychologiczny”, być może zdałeś sobie sprawę, że ten rodzaj problemu ma dwa oblicza. Z jednej strony aspekt materialny i obiektywny, który jest rozpoznawalny przez wiele osób i który można zmierzyć na konkretnych skalach. Z drugiej strony strona, która reaguje na subiektywne stany świadomości, czyli aspekty życia psychiczne i prywatne osoby, która ma problem i która zwykle ma tłumaczenie w kategoriach emocjonalny Terapia poznawczo-behawioralna odpowiada na potrzebę interwencji w tych dwóch obszarach. I robi to, popychając się dzięki synergii powstałej między częścią interwencji skoncentrowaną na procesach psychicznych i taki, który jest zorientowany na działania i zmiany w materialnym środowisku pacjenta. To znaczy, ta orientacja terapeutyczna, która działa zarówno na działania, jak i na myśli. Podstawy tej formy interwencji psychologicznej Rozważana jest terapia poznawczo-behawioralna narodził się z połączenia terapii behawioralnych i tych wywodzących się z psychologii poznawczej. Z jednej strony behawioryzm (a szczególnie radykalny behawioryzm B. FA. Skinner) służy jako przykład metodyki wyczerpującej i bardzo bliskiej nakazom metody naukowej, która pozwala na obiektywną ocenę postępów poczynionych w trakcie terapii. Z drugiej strony Terapia Poznawcza podkreśla konieczność nie rezygnowania z uwzględnienia bezpośrednio nieobserwowalnych procesów psychicznych, ponieważ duża część Przydatność terapii polega na subiektywnym samopoczuciu pacjentów i nie musi być to czynnik, który można zarejestrować poprzez samą analizę przeprowadzić. Jednak i chociaż w ramach terapii poznawczo-behawioralnej w dowolnej jej formie działa z konstruktami, które odnoszą się do „świata mentalnego” nieobserwowalnego bezpośrednio, Dokłada się starań, aby elementy mentalne, które wchodzą w grę w diagnozie i interwencji, odpowiadały dobrze zdefiniowanym i możliwym do przetłumaczenia kategoriom do zmiennych ilościowych, aby móc wyczerpująco monitorować zmiany dokonywane na poziomie subiektywnym. Dlatego unika się wszelkiego rodzaju ezoterycznych i niejednoznacznych sformułowań dotyczących sposobu myślenia osoby i systemów kategorie, w których powtarzające się pomysły są klasyfikowane jeden w drugim w klasyfikacjach odpowiadających jednemu; kryterium. Zagłębianie się w różnice z behawioryzmem Terapia poznawczo-behawioralna jest spadkobiercą pewnych podstaw psychologii behawioralnej, takich jak nacisk na praktyczne procesy uczenia się i idea, że ​​asocjacja jest centralną koncepcją w terapii. Zawiera jednak potrzebę działania, oprócz zachowania, na myślach danej osoby. Głównie interwencja w części „mentalnej” skupia się na schematach poznawczych i kategoriach pojęciowych, z których osoba interpretuje rzeczywistość. Przekonania nieadaptacyjne są również badane po ich zlokalizowaniu, aby nauczyć klienta umiejętności lokalizowania codziennych zdarzeń, które są sprzeczne z tymi założeniami. Tak więc, jeśli dana osoba: Problemy z samooceną, można go nauczyć zwracać uwagę na podziw przyjaciół i rodziny, które są rodzajem zachęty, którą łatwo zignorować, gdy obraz siebie jest poważnie uszkodzony. Krótko mówiąc, każdy rodzaj terapii poznawczo-behawioralnej opiera się na założeniu, że emocje i style zachowań nie zależą tylko od bodźców fizyczne, które przychodzą do nas z otoczenia, ale także z myśli, które kształtują nasz sposób postrzegania zarówno tych bodźców, jak i własnych procesów psychiczny. Jak ingerujesz w tego typu terapię? Terapia poznawczo-behawioralna polega na uczeniu rozpoznawania stylów myślenia, które predysponują do wyciągania wniosków niezbyt przydatnych dla pacjenta lub dysfunkcyjne myśli. W tym celu konieczne jest wyszkolenie osoby, aby była w stanie zastanowić się nad własnym sposobem myślenia i rozważyć, które punkty są sprzeczne, a które nie. W ten sposób, ma to na celu, aby klient miał większą zdolność do kwestionowania kategorii, z którymi pracuje (takich jak „sukces i porażka”) i wykrywaj typowe wzorce myślowe, które powodują problemy. Proces, dzięki któremu pacjent rozpoznaje aspekty poznawcze, które powodują dyskomfort i może na nie oddziaływać, opiera się na modelu działania inspirowanym dialog sokratejski. Oznacza to, że podczas części sesji terapii poznawczo-behawioralnej profesjonalista zwróci sprzężenie zwrotne Jest to konieczne dla pacjenta, aby sam wykrywał sprzeczności lub niepożądane wnioski, do których prowadzą go jego style myślenia i schematy poznawcze. Terapeuta nie prowadzi pacjenta przez ten proces, a raczej stawia pytania i podkreśla twierdzenia, które sam klient poczynił, aby ten mógł głębiej zagłębić się w swoje własne myślenie. Druga część terapii poznawczo-behawioralnej polega na interwencji na wykrytych ogniskach poznawczych i materialnych. Wiąże się to z jednej strony z wyznaczeniem konkretnych celów do osiągnięcia, a z drugiej przeszkolić pacjenta, aby był w stanie określić na podstawie własnych kryteriów strategie, które zbliżają go do tych celów i oddalają od nich. Ponadto, ponieważ cele zostały zdefiniowane w taki sposób, że można bezstronnie zweryfikować, czy zostały osiągnięte, czy nie, łatwo jest zmierzyć cele. dokonywany postęp i tempo, w jakim przychodzi dostrzegać go i, jeśli to konieczne, wprowadzać zmiany w programie interwencja. Osiąganie celów poprzez program sesji z terapią poznawczo-behawioralną może obejmować znacząco zminimalizować skutkifobia, zakończyć nałóg lub rzucić obsesyjny styl myślenia. Krótko mówiąc, problemy z aspektem materialnym i innym aspektem subiektywnym lub emocjonalnym. W jakich przypadkach jest używany? Terapia poznawczo-behawioralna może być praktycznie stosowana w każdym wieku, i w szeroka gama problemów. Na przykład służy do interweniowania w zaburzeniach lękowych i fobiach, dystymia, Zaburzenie afektywne dwubiegunowe, depresjaitp. Może być również stosowany jako pomoc w przypadkach zaburzeń neurologicznych, w których konieczne jest zapewnienie wsparcie, aby wiedzieć, jak najlepiej radzić sobie z objawami, a nawet w zaburzeniach psychotycznych związanych z: schizofrenia. Oczywiście w niektórych zaburzeniach terapia behawioralna okazała się praktycznie tak samo skuteczna, jak: poznawczo-behawioralne, bez konieczności wykonywania zadań modyfikujących przekonania i wzorce myśl. Na przykład psychologowie często uciekają się do terapii behawioralnej zamiast terapii poznawczo-behawioralnej, gdy jest to konieczne. opiekę nad bardzo małymi dziećmi, ponieważ nie mają jeszcze dobrej kontroli nad myśleniem abstrakcyjnym i artykulacją pojęć poprzez język. Skuteczność tego rodzaju psychoterapii Obecnie za terapię poznawczo-behawioralną uważa się: jedyny rodzaj psychoterapii, którego wyniki zostały zwalidowane metodą naukową. W związku z tym rozumie się, że jego skuteczność jest poparta obserwacjami empirycznymi, w których wiele grup pacjentów, którzy przeszli leczenie Terapia Poznawczo-Behawioralna poprawiła się znacznie bardziej niż można by się spodziewać, gdyby nie uczestniczyli w terapii lub nie realizowali programu: Efekt placebo. Kiedy mówi się, że terapia poznawczo-behawioralna okazała się skuteczna dzięki zastosowaniu metody naukowej, oznacza to, że istnieją silne powody, dla których uważają, że poprawa odczuwana przez osoby, które próbowały tego typu terapii, jest spowodowana stosowaniem tych interwencji psychologicznych, a nie innych zmienne. To Nie oznacza to, że 100% osób, które chodzą na sesje Terapii Poznawczo-Behawioralnej poprawi się, ale bardzo znacząca część ma tego. Ponadto usprawnienie to można przełożyć na obiektywne i obserwowalne kryteria, takie jak sukces lub brak w momencie rzucić palenie. Jest to cecha, która odróżnia terapię poznawczo-behawioralną od innych form interwencji, z których wiele, nie patrząc na cele mierzalne pod dobrze zdefiniowanym kryterium, z trudem poddaje się badaniom empirycznym w celu określenia ich skuteczności metodą naukowy. Z drugiej strony należy wziąć pod uwagę, że stopień skuteczności każdego rodzaju terapii zależy od leczonego zaburzenia; Biorąc to pod uwagę, terapia poznawczo-behawioralna jest tą, która okazała się skuteczna w większej liczbie zaburzeń psychicznych. Odniesienia bibliograficzne: Field, TA, Beeson, ET, Jones, (2015), The New ABCs: A Practitioner's Guide to Neuroscience-Informed Cognitive-Behaviour Therapy, Journal of Mental Health Counseling, 37 (3): s. 206 - 220. Froggett, L. i Richards, B. (2002). Odkrywanie biopsychospołecznego. European Journal of Psychotherapy & Counselling, tom. 5 (3). s. 321 - 326. Seligman, Ollendick, (2011). Terapia poznawczo-behawioralna zaburzeń lękowych u młodzieży. Kliniki psychiatryczne dzieci i młodzieży w Ameryce Północnej. 20 (2): s. 217 - 38. Spurgeon, Wright, (2010). Terapia poznawczo-behawioralna wspomagana komputerowo. Bieżące raporty psychiatryczne. 12 (6): s. 547 - 52. Wampold, Flückiger, C., Del Re, Yulish, Frost, Pace, et al. (2017). W pogoni za prawdą: krytyczna analiza metaanaliz terapii poznawczo-behawioralnej. Badania nad psychoterapią. 27 (1): s. 14 - 32.} TNcVbC.

42iwjp8rl3.pages.dev/270

42iwjp8rl3.pages.dev/297

42iwjp8rl3.pages.dev/222

42iwjp8rl3.pages.dev/228

42iwjp8rl3.pages.dev/291

42iwjp8rl3.pages.dev/388

42iwjp8rl3.pages.dev/92

42iwjp8rl3.pages.dev/46

42iwjp8rl3.pages.dev/372

terapia poznawczo behawioralna na czym polega