Tarczyca to gruczoł dokrewny, który wydziela hormony regulujące metabolizm całego organizmu. Również tarczyca może być dotknięta chorobami zapalnymi. Czym jest choroba de Quervaina i jakie są jej objawy? Czy podostre zapalenie tarczycy jest wyleczalne?Co to jest choroba de Quervaina?Choroba de Quervaina – objawyChoroba de Quervaina – przyczynyChoroba de Quervaina – leczenieCo to jest choroba de Quervaina?Profesjonalne kosmetyki dla kobiet do pielęgnacji twarzySprawdź ofertę >Choroba de Quervaina to podostre zapalenie tarczycy, które prawdopodobnie wynika z infekcji wirusowej. Schorzenie to w literaturze określane jest również mianem podostrego ziarniniakowego zapalenia tarczycy, olbrzymiokomórkowego zapalenia tarczycy lub pseudo-gruźliczego zapalenia tarczycy. Choroba de Quervaina znacznie częściej dotyka kobiet, a typowy wiek zachorowania to 30 – 50 badaniach laboratoryjnych na chorobę de Quervaina wskazuje istotnie podwyższony parametr zapalny, jakim jest OB (odczyn Biernackiego). Co więcej, w diagnostyce przydaje się również badanie ultrasonograficzne i cytologiczne (biopsja tarczycy). W badaniu cytologicznym obserwujemy typowo dużą liczbę neutrofili i makrofagów olbrzymich (są to komórki należące do białych krwinek, które pełnią ważne role w układzie odpornościowym człowieka i warunkują prawidłową odpowiedź na patogeny). Główne kryteria, które wskazują na rozpoznanie choroby de Quervaina to bolesna tarczyca oraz wzrost de Quervaina – objawyPreparat na układ krążenia, z koenzymem Q10, wzmacniający serceDowiedz się więcej >Choroba ta ma charakterystyczny, czterofazowy przebieg, w czasie którego przeplatają się ze sobą fazy niedoczynności, jak i nadczynności tarczycy. Początkowo podostre zapalenie tarczycy wiąże się z takimi objawami, jak: gorączka i ból promieniujący do uszu oraz towarzyszący mu obrzęk tarczycy. Podostre zapalenie tarczycy może prowadzić do uszkodzenia tego gruczołu, co skutkuje uwolnieniem z tarczycy jej hormonów. Konsekwencją tego może być nadczynność tarczycy. Podczas badania pacjenta nie stwierdza się ucieplenia skóry nad tarczycą, ani powiększenia węzłów chłonnych. Pacjenci mogą zgłaszać promieniowanie bólu do żuchwy lub górnej części klatki piersiowej, a także jego nasilanie się przy ruchach głowy, połykaniu czy wiesz że: choroba de Quervaina jest najczęstszą przyczyną bólu tarczycy?Faza nadczynności tarczycy, to pierwsza faza tego schorzenia. Zazwyczaj nie towarzyszą jej charakterystyczne objawy związane z nadczynnością tego gruczołu (utrata masy ciała, biegunka). Następnie dochodzi do wyrównania gospodarki hormonalnej w organizmie – jest to druga faza choroby. W trzeciej fazie dochodzi do obniżenia poziomu hormonów tarczycy i przejściowej niedoczynności tego narządu, jednak nie występują typowe dla niedoczynności objawy kliniczne (np. sucha skóra, zaparcia, zmęczenie, czy senność). W czwartej fazie, czynność tarczycy ponownie wraca do normy. Zdarza się jednak, że podostre zapalenie tarczycy nawraca. U 2% pacjentów, którzy przeszli podostre zapalenie tarczycy dochodzi do nawrotów, nawet po wielu latach od pierwszego epizodu de Quervaina – przyczynyProdukty z kuchni Św. Hildegardy w konkurencyjnych cenach !Kliknij i sprawdź teraz >Patogeneza tego schorzenia nadal nie została do końca poznana. Obecnie uważa się, że podostre zapalenie tarczycy spowodowane jest infekcją wirusową, za którą odpowiada między innymi wirus świnki, odry, grypy, adenowirus, parwowirus B19, lub wirus ECHO. Jednak zakażenia te nie u wszystkich osób doprowadzą do podostrego zapalenia tarczycy. Na chorobę de Quervaina chorują ci pacjenci, którzy posiadają pewną genetyczną predyspozycję. Co więcej, schorzenie to pojawia się również na skutek terapii interferonowej wirusowego zapalenia wątroby B i C, jest więc możliwe zachorowanie na skutek stosowania de Quervaina – leczenieCynk organiczny - naturalne wsparcie Twojego zdrowiaDowiedz się więcej >Leczenie polega na łagodzeniu stanu zapalnego i przeciwdziałaniu dokuczliwemu bólowi. W tym celu stosuje się NLPZ (niesteroidowe leki przeciwzapalne) – najczęściej ibuprofen. Jeśli NLPZ nie pomagają, to można zastosować silniejsze leki przeciwzapalne, czyli glikokortykosteroidy – głównie prednizon. Sterydy pozwalają na szybkie opanowanie objawów podostrego zapalenia tarczycy. Faza niedoczynności tarczycy wymaga czasami zastosowania syntetycznego hormonu tarczycy. Faza ta jednak mija i nie jest konieczna długotrwała suplementacja hormonu Choroba de Quervaina to podostre zapalenie tarczycy, które prawdopodobnie wynika z infekcji przebieg tej choroby obejmuje samoistne cofanie się zapalenia, dlatego próby leczenia operacyjnego tarczycy są błędnym postępowaniem. Leczenie objawowe zapalenia w większości przypadków powoduje pełne wyleczenie. Takie objawy, jak bolesna tarczyca i jej powiększenie powinno skłonic nas do wizyty u lekarza, najlepiej specjalisty endokrynologa.

Ostatnie wyszukane frazyStrona głównaPortal przyrodniczyForum przyrodniczeForum medyczneKorepetycjeStudiaZespół Morgagniego, Stewarta i Morela Renata Szafarz MV Montevideo Maru 2016 NBA Draft Szablon:Parafie dekanatu proszowickiego Miecz papieski Ludwik August Hauke Specjalna:Książki/0870210262 Jaskinia w Marzęcinie Wszyscy młodzi w ich wieku Zespół Morgagniego-Stewarta-Morela w encyklopedii Z Wikipedii, wolnej encyklopedii (Przekierowano z Zespół Morgagniego, Stewarta i Morela) Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Obraz tomografii komputerowej czaszki u pacjenta z hyperostosis frontalis interna Zespół Morgagniego-Stewarta-Morela (ang. Morgagni-Stewart-Morel syndrome, Morgagni’s trias, łac. hyperostosis frontalis interna) – rzadka choroba genetyczna, która charakteryzuje się trzema głównymi objawami: 1) przerostem wewnętrznej powierzchni kości czołowej, 2) otyłością i 3) wirylizmem i hirsutyzmem[1]. Spis treści 1 Historia 2 Etiologia i etiopatogeneza 3 Objawy 4 Przypisy 5 Linki zewnętrzne Historia | edytuj kod Przypadek współwystępowania wirylizmu, otyłości i zgrubienia blaszki wewnętrznej kości czołowej opisał jako pierwszy Giovanni Battista Morgagni (1682–1771)[2][3]. Kolejnym który opisał zespół był angielski neurolog Douglas Hunt Stewart w 1928 roku[4]. Szwajcarski lekarz Ferdinand Morel (1888–1957) w 1930 roku do obrazu klinicznego choroby dodał zaburzenia miesiączkowania i impotencję[5]. Termin triady Morgagniego wprowadził Folke Henschen w 1937 roku[6]. Etiologia i etiopatogeneza | edytuj kod Etiologia zespołu nie jest do końca poznana, ale wiąże się ją z przerostem i nadreaktywnością kory nadnerczy wskutek nadmiernego wydzielania ACTH, co wtórnie powoduje wystąpienie powyższych objawów. Sugerowano również związek objawów z podwyższonymi poziomami prolaktyny, ponieważ w populacji kobiet z mlekotokiem na tym tle hyperostosis frontalis występowała w 43% przypadków[7]. Wykazano autosomalne dominujace dziedziczenie tej choroby[8][9]. W 90% przypadków dotyczy ona kobiet. Objawy | edytuj kod otyłość przerost wewnętrznej powierzchni kości czołowej (hyperostosis frontalis interna) wirylizm i hirsutyzm. oraz: brak miesiączki zaburzenia tolerancji glukozy, cukrzyca polifagia polidypsja poliuria. Objawy podmiotowe opisywane w tym zespole to zmęczenie, senność, zaburzenia widzenia, zawroty i bóle głowy, dzwonienie w uszach, zaburzenia węchu. Mogą występować zaburzenia psychiczne, spowodowane przerostem kości czołowych i rozpoznawane jako zespół czołowy[10]. Przypisy | edytuj kod ↑ Morgagni-Stewart-Morel syndrome w bazie Who Named It (ang.) ↑ Morgagni GB: Adversaria anatomica. VI. Animadversio 74. Padwa, 1719. ↑ Morgagni GB: De sedibus et causis II. Wenecja, 1761. ↑ Stewart RM: Localized cranial hyperostosis in insane. Journal of Neurology and Psychopathology 8, 321 (1928). ↑ Morel F: L’hyperostose frontale interne. Syndrome de l’hyperostose frontale interne avec adipose et troubles cérébraux. Paryż, 1930. ↑ Henschen F: Morgagni’s syndrome. Jena, 1937. ↑ Pawlikowski M, Komorowski J. Hyperostosis frontalis, galactorrhoea/hyperprolactinaemia, and Morgagni-Stewart-Morel syndrome. „Lancet”. 8322 (1), s. 474, luty 1983. PMID: 6131191. ↑ Koller MF, Papassotiropoulos A, Henke K, Behrends B, Noda S, Kratzer A, Hock C, Hofmann M. Evidence of a genetic basis of Morgagni-Stewart-Morel syndrome. A case report of identical twins. „Neuro-degenerative diseases”. 2 (2), s. 56–60, 2005. DOI: PMID: 16909048. ↑ Knies PT, Le Fever HE. Metabolic craniopathy: hyperostosis frontalis interna. Ann Intern Med 14: 1858-1892 (1941). ↑ Psychiatria. Podręcznik dla studentów medycyny. Bilikiewicz A (red.). Wydanie III Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2006 s. 150 ISBN 83-200-3388-8. Linki zewnętrzne | edytuj kod HYPEROSTOSIS FRONTALIS INTERNA w bazie Online Mendelian Inheritance in Man (ang.) Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

- ZMIANY NACZYNIOWE: tętniak tętnicy nerkowej, naczyniaki, zespół Dziadka do orzechów, zakrzepica żyły nerkowej, zawał nerki, przetoka tętniczo-żylna, - LEKI: warfaryna, acenokumarol, heparyny, NLPZ - URAZY (ale nie każdy - tylko te z urazem UKM) - KAMICA nerkowa - CUKRZYCA - KOLAGENOZY: np. SLE - CHOROBA SCHONLEINA-HENOCHA

zespół Morgagniego-Stewarta-Morela Definition in the dictionary Polish Definitions Examples No examples found, consider adding one please. You can try more lenient search to get some results. Authors

Síndrome de Morgagni-Stewart-Morel. Reporte de caso y revisión de la literatura. Revista Médica del Instituto Mexicano del Seguro Social, vol. 54, núm. 5, pp. 664-669, 2016. Instituto Mexicano del Seguro Social. Recepción: 23 Marzo 2015. Aprobación: 10 Septiembre 2015.

Ekspert medyczny artykułu Nowe publikacje Zespół Morgagni-Stewart-Morel: przyczyny, objawy, rozpoznanie, leczenie хCała zawartość iLive jest sprawdzana medycznie lub sprawdzana pod względem faktycznym, aby zapewnić jak największą dokładność faktyczną. Mamy ścisłe wytyczne dotyczące pozyskiwania i tylko linki do renomowanych serwisów medialnych, akademickich instytucji badawczych i, o ile to możliwe, recenzowanych badań medycznych. Zauważ, że liczby w nawiasach ([1], [2] itd.) Są linkami do tych badań, które można kliknąć. Jeśli uważasz, że któraś z naszych treści jest niedokładna, nieaktualna lub w inny sposób wątpliwa, wybierz ją i naciśnij Ctrl + Enter. Zespół Morgagniego-Stewart Morel charakteryzuje zgrubienia wewnętrznej płyty znajdujących się w części czołowej (przedni rozrost tkanki kostnej), gen otyłości ze znacznym drugiego podbródka i fartuch tłuszczowego, zwykle nie zespoły napinaniu skóry, często nadciśnienia wewnątrzczaszkowego, zaburzenia cyklu miesiączkowego, nadmierne owłosienie, bólów głowy głównie przednie i potylicznej lokalizacja pamięć osłabienie, depresja, cukrzyca. Być może, choć dość rzadko, pojawienie się objawów moczówki prostej. Zespół występuje częściej u kobiet i zwykle sprawia, że jego debiut. W okresie menopauzy. Jednak może się zdarzyć u pacjentów młodszych (poniżej 30 lat). Najbardziej powszechne postacie zespołu są niekompletne. U mężczyzn, jest niezwykle rzadkie. Przyczyny zespołu Morgagni-Stewarda-Morela Odnosi się do chorób dziedzicznych. Jest dziedziczony przez autosomalny typ dominujący. Patogeneza zespołu Morgany-Stewarda-Morela Dysfunkcja regionu podwzgórzowo-przysadkowego z nadmierną produkcją STH i ACTH w wyniku nadczynności komórek eozynofilowych i bazofilowych adenohophii. Hyperfunkcja jest indukowana przez czynniki uwalniające podwzgórza. Leczenie zespołu Morgagniego-Stewarda-Morela Powinien mieć na celu zatrzymanie głównych objawów choroby - otyłości, nadciśnienia, depresji. [1], [2], [3], [4], [5], [6], [7], [8] Translation Disclaimer: The original language of this article is Russian. For the convenience of users of the iLive portal who do not speak Russian, this article has been translated into the current language, but has not yet been verified by a native speaker who has the necessary qualifications for this. In this regard, we warn you that the translation of this article may be incorrect, may contain lexical, syntactic and grammatical errors.

Learn the definition of 'Zespół mnogich płetwistości'. Check out the pronunciation, synonyms and grammar. Browse the use examples 'Zespół mnogich płetwistości' in the great Polish corpus. RP9hZ.

42iwjp8rl3.pages.dev/293

42iwjp8rl3.pages.dev/16

42iwjp8rl3.pages.dev/116

42iwjp8rl3.pages.dev/272

42iwjp8rl3.pages.dev/328

42iwjp8rl3.pages.dev/161

42iwjp8rl3.pages.dev/44

42iwjp8rl3.pages.dev/361

42iwjp8rl3.pages.dev/384

zespół morgagniego stewarta morela